Verwachtingen zijn teleurstellingen in de dop, die titel! Ik weet het zo goed, probeer het niet te doen en toch mocht ik vandaag hier wederom een mooi voorbeeld van beleven en inzichten opdoen over mezelf. En er ook nog een nieuwe uitdaging voor mijn lezers voor deze week uit halen ;)
Vorige week had ik terloops gevraagd aan een vriend of hij volgende zondag al plannen had, zijn reactie was 'normaal niet', alleen diende hij nog even zijn agenda te raadplegen om zeker te zijn.
En daar ontstond op dat moment de verwarring. Ik heb daar in mijn hoofd van gemaakt dat het dus waarschijnlijk wel in orde was, en omdat ik later niks meer hoorde, werd dit dus ook niet weerlegd. Nog meer dan dat, omdat de afstand waartussen we wonen erg ver uit elkaar ligt, was het voor mij niet meer dan logisch dat we er een heel dagje van maakten. Wat fietsen, wandelen, iets eten, ik had hem veel te vertellen,... Ik had het helemaal ingevuld. Het leek mij een fantastische zondag te gaan worden, in mijn hoofd althans :)
Alleen toen ik hem daarnet aan de lijn had, bleek dat hij nog niet helemaal zeker wist of er zondag kon afgesproken worden. Ik voelde teleurstelling, ik werd stil aan de lijn en trok me terug in het contact. Ik werd teleurgesteld in mijn behoefte ja, want ik keek er echt naar uit, alleen was mijn emotionele reactie veel groter dan voor datgene wat er eigenlijk aan de andere kant gezegd werd. Ik werd namelijk zo in twee seconden terug gekatapulteerd naar het kleine meisje dat afgewezen werd als kind.
Nadat ik had opgelegd, ben ik gaan voelen in en ademen naar mijn lichaam. De pijn in mijn hart en keel werd voelbaar. Ik 'zag' het verdriet dat ik voelde als klein meisje wanneer ik zo naar mijn moeder verlangde en zij niet meer in mijn leven wilde zijn. De tranen stroomden gedurende enkele minuten, het gaf me rust en langzaam voelde ik terug de connectie met mezelf als volwassen persoon komen. En dan kon ik natuurlijk ook zien dat ik helemaal niet werd afgewezen door die vriend, ik werd niet in de steek gelaten door hem. Hij wilde zeker een keer afspreken, alleen niet deze zondag. En als volwassen vrouw is dat helemaal oké en ben ik daar ook niet emotioneel over, agenda's dienen nu eenmaal afgestemd te worden.
De verwachting/behoefte die ik had (én die ik niet voldoende communiceerde met hem), triggerde mij in mijn oude kindpijn van afwijzing wanneer bleek dat ze nu niet ingevuld kon worden. Daar kwam mijn emotionele reactie van, dit had helemaal niks met hem te maken. Gelukkig heb ik doorheen de tijd en mijn groeiproces vaardigheden geleerd zodat ik niet overmand blijf door emoties of in een kindsdeel blijf hangen. Ik kan die emoties ondertussen doorvoelen, plaatsen en loslaten zodat ik vijf minuten later gewoon rustig mijn dag kan verder zetten en er een blog over kan schrijven :)
Dus ja, als mensen vullen wij soms zaken in vanuit ons eigen referentiekader, onze eigen bril zeg maar. In dit geval vanuit mijn behoefte en verlangen naar een leuke zondag doorbrengen met iemand die ik graag heb. Alleen vergeten we soms dat af te toetsen bij de ander. En ook hij/zij heeft zijn eigen behoeften en verlangens, alsook zijn/haar eigen bril. Het is pas als je je verlangen en behoefte echt duidelijk kenbaar maakt aan elkaar en hier samen een middenweg in kan vinden, dat er een mooie verbinding kan zijn. En of het nu gaat om je partner, een vriendin, een familielid of je kinderen, dat maakt niet uit, niet invullen, niet verwachten, wel open en eerlijk communiceren met jezelf én de ander, dat is de boodschap voor vandaag!
Dus jouw UITDAGING van deze week :
Zijn er dingen die jij nog meer mag aangeven aan de ander over je eigen behoeften?
Zijn er zaken die jij beter nog even aftoetst bij de ander zodat het helemaal duidelijk is voor beiden.
En de mooiste van allemaal .... ken jij je eigen behoeftes en verlangens?
Ik wens je heel veel verbinding deze week!
Dikke knuffel, Ann
Reactie plaatsen
Reacties
Ik ga verbinden deze week.